Voor veel kiezers moet Europa er niet alleen zijn om de economie competitiever te maken in de wereld, maar ook om mensen sociale zekerheid te bieden

Ik ben lange tijd actief geweest in Afrika voor verkiezingsobservaties. Wat nu allemaal in Hongarije gebeurt, dat heb ik nooit eerder gezien

Het spannendste aan de Europese verkiezingen wordt het spel nadien. Dan wordt het uitkijken naar welke allianties in het Parlement worden gesmeed.

Bij elke stap vooruit trokken de socialisten aan de Europese kar, stonden de christendemocraten op de rem én werkten de populisten en nationalisten tegen.

Het eurorealisme van N-VA blijft eerder vaag en gematigd. Toch wist de partij haar stempel te drukken op de Europese koers van de regering-Michel I.

Hoewel de Vlaming over het algemeen behoorlijk pro-EU gezind is, neemt dit niet weg dat er heel wat scepticisme leeft over hoe het Europese project er dient uit te zien.

Belgische millennials kennen een sterke wens voor een Europees vangnet. Ten aanzien van vluchtelingen en economische migranten zijn ze een stuk kritischer.

Europese solidariteit is populairder dan het politieke debat doet vermoeden, blijkt uit ons onderzoek.

De interne en electorale puzzel is aartsmoeilijk voor Labour. Niet zo gek dus dat het Labour-standpunt niet uitblinkt in duidelijkheid en consistentie.

Ondanks veel goede wil, blijven fundamentele oplossingen tegen internationale belastingontwijking en -concurrentie vooralsnog uit.

De Europese klimaatdoelstellingen verraden een eroderende consensus inzake de Europese klimaatambities. Een klimaatleider sleept zich voort.

Hoe Viktor Orbán over de EU denkt, weten we. Maar hoe zit het in de rest van Centraal-Europa?

Europa doet het Vlaams-nationalistisch hart niet langer sneller slaan.

Plaats de Agenda 2030 van de Verenigde Naties centraal in het EU-beleid.

Na negen jaar crisis zijn de Europese banken gered, maar de Grieken hebben hun inkomen fel zien teruglopen.

Paul Tang zet de Nederlandse sociaaldemocratie op de juiste weg, maar het einde van de rit is nog niet in zicht.

Voor wie vindt dat Costas Lapavitsas een (halve) zot is die gevaarlijke standpunten inneemt, zou ik het boek zeker aanraden.

Elk nationalisme leidt in zijn ultieme consequentie naar Auschwitz. Het is ooit gebeurd, en het kan opnieuw gebeuren.