Vlaams Belang

We denken dat onze democratie solide is, maar ze vergt voortdurende waakzaamheid. De komende gemeenteraadsverkiezingen worden een cruciale morele test.

Ons Ranst en Forza Ninove komen lokaal aan de macht en dat is de logische vervolgstap in een decennialang proces van normalisering van radicaal-rechts.

Dag in, dag uit reproduceert de VRT het N-VA en Vlaams Belang frame over migratie en veiligheid.

Het succes van extreemrechts vraagt om een nieuwe mindset, een herziening van de organisatiemodellen en een intensieve samenwerking met andere bewegingen.

Door lokale verhalen van moed en verzet te herinneren, maken we toekomstige generaties bewust van de noodzaak van een veerkrachtige democratische cultuur.

De urgentie om de opkomst en normalisering van uiterst rechts tegen te gaan, kan niet genoeg worden benadrukt. Maar welke strategieën zijn effectief, wanneer en waarom?

Er is bij mensen die extreemrechts stemmen meer openheid tot gesprek dan we doorgaans denken. Het levert misschien geen evidente conversaties op, maar wel meer dialoog dan je zou verwachten.

Ik hou van mensen die stemmen voor het Vlaams Belang. Ik vind het niet prettig dat ze dat doen, maar de genegenheid die ik oprecht voel, verplicht me om minstens helder te kunnen uitleggen waarom ik hun stemgedrag ongepast vind.

De klimaatcrisis op een sociaal verbindende manier aanpakken, kan extreemrechts de wind uit de zeilen halen.

In het project Samenwijzer gaan mensen met diverse achtergrond met elkaar in gesprek. Precies dit hebben we nodig: een dialoog over samenleven in diversiteit, waar het schuurt en hoe we eraan kunnen werken.

Het is opmerkelijk dat er op links niet meer aandacht gaat naar de strijd tegen racisme. Toch is er geen weg omheen als links ooit extreemrechts van het politieke toneel wil verjagen.

Hoe bouwen we aan een samenleving die vastberaden en verenigd is in haar streven naar rechtvaardigheid en gelijkheid?

Voor extreemrechts zal een sterk uitgebouwd middenveld altijd een doorn in het oog zijn. Hoe kunnen middenveldorganisaties, in het denkspoor van politicologe Chantal Mouffe, het tegenoffensief inzetten?

Verbinding en harmonie is geen zweverige wensdroom, maar een noodzakelijke voorwaarde voor een vreedzame samenleving.

We zullen onze samenleving zo moeten organiseren dat meer mensen zowel in hun gevoel als in de feiten er echt bij horen.

Nu Vlaams Belang steeds meer invloed krijgt en stemmen wint, is het cruciaal dat we goed geïnformeerde en actieve jongeren ondersteunen in de strijd tegen extreemrechts.

Het is niet omdat op 9 juni een extreemrechtse dijkbreuk vermeden werd, dat het insijpelen van vervuild water stopt.

Laat ons in dialoog gaan met de kiezers van extreemrechts, hun bekommernissen ernstig nemen, een sterk sociaaleconomisch en ecologisch beleid voeren, en hen wijzen op al het moois dat de liberale manier van leven ons te bieden heeft.

Vlaams Belang komt voorlopig nergens aan de macht. Toch is haar invloed groot. De toekomstige regeringen zullen grotendeels een migratiebeleid voeren zoals dat door Vlaams Belang wordt bepleit.

N-VA en Vlaams Belang willen dat het aanzetten tot haat straks nog enkel strafbaar is als wordt aangezet tot gewelddadig gedrag.

Achter de opgeblonken facade gaat een mens- en maatschappijbeeld schuil dat ongelijkheid legitimeert, uitsluiting propageert, en vakbonden en verzet muilkorft.

Wat Vlaams Belang zegt over LGBTQIA+-personen raakt me, maar verbaast me niet meer. De stilte van de andere partijen daarentegen des te meer.

Wat als … de drie grote problemen die mensen naar voren schuiven – migratie, koopkracht en politiek ongenoegen – allemaal met elkaar verbonden zijn?

De enige kans om het confederalisme te realiseren, is om met Vlaams Belang een meerderheid te halen. Daarom mobiliseert men de culturele open-gesloten breuklijn.

Een scenario zoals dat in Hongarije, waarin genderstudies verboden worden met het argument dat het hier niet om ‘wetenschap’ maar om ‘ideologie’ zou gaan, wordt in Vlaanderen stilaan zeer reëel.

Met de nieuwe regels voor de lokale verkiezingen is de kans groter dan ooit dat het cordon sanitaire dit najaar lokaal sneuvelt. Dit kan verregaande politieke gevolgen hebben op hogere niveaus.

In de peilingen halen Vlaams Belang en PTB-PVDA samen 46 zetels. Als deze voorspelling op 9 juni uitkomt, dan wordt het vormen van een federale regering nog moeilijker dan in 2019.

We zullen extreemrechts niet alleen klein krijgen met beter sociaal beleid, maar vooral door de frictie tussen verschillende bevolkingsgroepen te verzachten.

De houding over het cordon is een strijd tussen twee opvattingen over democratie: ligt de nadruk op volkssoevereiniteit of op de principes van de rechtsstaat?

De hoop dat de nieuwe generatie jongeren automatisch progressief is, is intussen wel begraven. Toch kunnen we hen terughalen.

Wie vandaag naar het Journaal, Terzake of De Afspraak kijkt, vraagt zich verbijsterd af waar die richtlijnen van de nota uit 2005 naartoe zijn.

De verkiezingen gaan over het bewaren en het versterken van de democratische samenleving, en over in welke richting de samenleving moet gaan.

Alle hotelkamers in en rond Ninove zijn al door binnen- en buitenlandse journalisten volgeboekt voor het weekend van de gemeenteraadsverkiezingen.

Extreemrechts laten meebesturen in de hoop dat ze falen, is geen goed idee. Het maakt hen niet minder populair en ondertussen maakt het beleid slachtoffers.

Tom Van Grieken is zich goed aan het voorbereiden op het politieke aanbod dat hij Bart De Wever na juni 2024 wil doen.

Het lijkt soms alsof het politieke lot van ons land al is beslecht en het cordon sanitaire al is gebroken. Maar, voor zover ik weet, moeten de verkiezingen nog plaatsvinden.

Wat is de beste strategie om de omvang van radicaal-rechts in te perken? En kan een democratie tolerant zijn tegenover intolerantie? Hierover zijn Vlamingen erg verdeeld.

Het cordon sanitaire is nooit onbesproken geweest, maar leverde op één punt wel een eclatant resultaat op: Vlaams Belang is welgeteld nul dagen aan de macht geweest.

Ondemocratische ideeën moeten gehoord kunnen worden, maar mogen zich niet vertalen in het beleid. Het democratische proces moet steeds als een filter fungeren.

Als Nederlander verbaas ik me telkens weer over de standvastigheid over het cordon sanitaire, het meest succesvolle en hardnekkige frame in België.

Mijn wens voor 2024: dat we in dit verkiezingsjaar vaker analyses terugvinden op basis van betrouwbaar en empirisch sociaalwetenschappelijk onderzoek. Zeker over de succesfactoren voor radicaal-rechts.

N-VA en Vlaams Belang passen de 'radicale flank'-strategie al jaren succesvol toe. Het kan een les zijn voor Vooruit en PVDA.

PVV van Geert Wilders wint de verkiezingen in Nederland. Staat dit ons ook te wachten in 2024?

Op de rechtse flank van het debat kristalliseren zich nieuwskanalen rond de boodschappen van Vlaams Belang en N-VA. Het begin van een virtuele zuil.

Blijft Bart De Wever in 2024 Tom Van Grieken zien als een paljas of wordt hij een partner?

Inzake antisemitisme heeft Vlaams Belang een januskop. Die dubbelzinnige stellingname wortelt in het politieke opportunisme van extreemrechts.

Op nationaal niveau mag er dan sprake zijn van een Chinese muur tussen N-VA en Vlaams Belang, op Europees niveau liggen hun standpunten dicht bij elkaar.

Een offensief tegenverhaal om Vlaams Belang te stoppen in 6 krachtlijnen.

Zijn sociale agenda kenmerkt zich door uitsluitende solidariteit, en zijn economische agenda zit tussen protectionisme en marktliberalisme.

Buitenlandse voorbeelden tonen aan dat besturen voor zowel radicaal-rechts als potentiële partners een hachelijke onderneming is die zelden electoraal wordt beloond.

Wat zou een eventuele regeringsdeelname van Vlaams Belang kunnen betekenen voor het klimaatbeleid?

Hoewel toxische mannelijkheid hoogtij viert bij extreemrechts, zijn zowat de helft van de Vlaams Belang-kiezers uit 2019 vrouwen. Wie zijn de 'boze witte vrouwen' van Vlaams Belang?

Terwijl de Vlaming enkel het maatpak van Tom Van Grieken ziet, wordt het Vlaams Parlement bevolkt door Poetinfans, antiholebiroepers en haatzaaiers.

Analyse van stemgedrag toont aan dat potentiële kiezers van Vooruit en Vlaams Belang zeer weinig met elkaar gemeen hebben.

Ik trok naar achtergestelde wijken in Ninove en trof er een waar slagveld aan. Vlaams Belang zet er een fuik uit voor de inwoners en organiseert, via politiek dienstbetoon, een staat naast ‘de staat’.

Het succes van radicaal-rechtse partijen heeft weinig te maken met een backlash tegen de technocratisering van de politiek, maar eerder met de heropleving van een conservatief nationalisme.

Wat de politieke communicatie van N-VA op Twitter ons leert.

Onze taal lijkt niet genoeg nuances te bezitten om dit soort gesprek te beschrijven. Dat je iemand wil horen zonder deze per se te begrijpen. Of begrijpen zonder begrip te moeten hebben.

Vlaams Belang is sociaaleconomisch helemaal niet links, maar zit eerder op dezelfde golflengte als N-VA en heel wat liberalen.

In Vlaanderen ontstaat een tandem tussen Vlaams Belang en N-VA, die het pad kan effenen voor een extreemrechts machtsblok in 2024.

Terwijl N-VA zich verheugt op een gezamenlijk meerderheidsdiscours met Vlaams Belang, zijn progressieve partijen nog steeds bezig de eigen uitslag te interpreteren.

De winst van Vlaams Belang wijten aan proteststemmen is al te simpel. Veeleer werd resoluut gekozen voor een wereldbeeld met tribalistische trekken.

Alleen als links de ‘crisis van de toekomst’ weet te bezweren, heeft het opnieuw een kans.

Als we het stemgedrag van de partij bekijken, geeft dat het beeld van een antisociale partij.

Een ontrafeling van hoe Vlaams Belang in staat was heel wat machteloze frustratie van verwaarloosde en miskende burgers een stem te geven.

In tegenstelling tot sociale media kunnen traditionele media het ‘extremisme-stigma’ opheffen dat vaak aan rechts-populistische groeperingen kleeft.